بنام خدای بزرگ
سلام دوستان خوب، شرمنده حضورتان هستم که مطلبی را نمی نویسم. راستش گرفتاری ها امان نمی دهد خیلی در این یک ماهه درگیر بودم. اصلا نفهمیدم چگونه گذشت. نوشتن جواب داورهای مقالات ارسالی به ژورنال ها کار وقت گیری است مخصوصا که کارهای دانشجویان ارشد است و آن ها بعد از گذشت یک سال که جواب داورها باید نوشته شوند، نیستند و بهترینشان نیز اکثر مطالب را به فراموشی سپرده اند خلاصه علی می ماند و حوضش! باید کارها را دوباره مرور کرده و نکات مورد نظر داوران را مرتب کرد، آنهم دست تنها.   برای من که باید مقداری هم باید برای  زن و بچه و فک و فامیلها وقت بگذارم،  همواره شکایت برو بچه های فامیل را دارم که  تو بما سر نمی زنی و مثلا کلفت شده ای و الخ. دو هفته پیش قرائت قرآن را قرار بود خانه پدری بگیریم. اما تا لحظه شروع من متوجه نشده بودم که نوبت ماست و کلی شرمنده همولایتی ها شدیم که چه بد میزبانی در آن شب بودیم. جلسه قرآنمان به سوره فاطر رسیده است و این هفته این دو سه آیه اول سوره فاطر که در مورد فرشتگان است خیلی به دل می نشست و آرامش به انسان می داد. سال 89 دارد به انتها می رسد نمی دانم مطلب دیگری بنگارم یا نه اما اگر ننوشتم عید را تبریک بگویم. از مهمترین کارهایی که امسال انجام دادم این بود که توانستم پروژه 54 واحدی اندیشه را از پیمانکار تحویل گرفته و به صاحبان منازل که همکاران خودمان بودند تحویل دهیم. اگرچه خیلی احساس خوبی دارم که بعد از 55 ماه توانستم این سه برج را به اتمام برسانیم اما از آن مهمتر تجربه ای است که بدست آمده است. هر کس دنبال منفعت خویش است از پیمانکار گرفته تا همکاران و من به عنوان رئیس هیات مدیره تعاونی مسکن و سایر همکاران هیات مدیره در حد توان و شاید هم 10 برابر بیشتر وقت گذاشتیم  اما پیمانکار عصبانی که حقش داده نشده و همکاران شاکی که چرا فلان عیب اصلاح نشده و تجربه این 55 ماه این است رندان تشنه لب را آبی نمی دهد کس/// گویی ولی شناسان رفتند از این ولایت!! یا حق